خلاصه کتاب ایگو ( نفس ) دشمن است

خوندن این مطلب به دو دسته افراد پیشنهاد میشه، دسته اول افرادی که میخوان خوندن این کتاب رو شروع کنند، و دسته دوم افرادی که نمیخوان این کتاب رو بخونن، اما میخوان نکات مهم این کتاب رو بدونن و بفهمن.

من این کتاب رو خوندم، و نکات مهم و جملات برجستش رو به صورت فصل به فصل براتون نوشتم، بریم سراغ کتاب:

نویسنده این کتاب رایان هالیدی ( به انگلیسی Ryan Holiday ) است که در سال 1987 در کالیفورنیا به دنیا اومده و الان 36 سالشه. این کتاب در سال 2016 منتشر شده.

کتاب به صورت کامل میاد در مورد نفس صحبت میکنه، و بهمون میگه که چقدر کنترل داشتن و یا نداشتن روی نفس، میتونه تو زندگیمون تاثیر بزاره و مارو به قله برسونه، یا به فرش بیاره. داخل این کتاب کلی مثال خوب از افرادی مشهور و غیر مشهور دنیا هست که یا تونستن به نفسشون غلبه کنند، یا نتونستند.

بریم سراغ کتاب (مترجم: سولماز موثق)

مقدمه مترجم و پیشگفتار:

ایگو در گوشمان زمزمه میکند که نیروی مطلق و بی پایانی در درون ماست و چاره همه مشکلات خود ما هستیم، چون از همه برترین و لایق ترین و شایسته ترین انسان جهان هستیم.

ما از این حرف ها لذت میبریم و با اینکه میدونیم اون فرد نیستیم اما چشم هایمان را روی واقعیت میبندیم.

این کتاب میخواد به این موضوع اشاره کنه که ما اونقدری هم که فکر میکنیم خاص نیستیم، کمتر خودستایی کنیم و رها شویم تا بتونیم همان کاری را انجام دهیم که میخواستیم با آن دنیا را متحول کنیم.

ایگو، دشمن است.

مانع، بخشی از راه است.

مقدمه کتاب:

اصل اول این است که نباید خودت را گول بزنی، و تو راحتتر از همه گول میخوری

شاعری به نام لوکرتیوس:

آدم مریض از علت مرض خودش بی خبر است.

اگر به جای دیدن آنچه در مقابلمان است، در دنیای تخیلی خود زندگی کنیم، نمیتوانیم فرصت ها را بشناسیم یا بسازیم.

بدون شناخت درست و حسابی توانایی های خودمان در مقایسه با دیگران، آنچه داریم فقط توهم است، نه اعتماد به نفس.

هنرمند هنرهای نمایشی، مارینا ابرامویچ:

روزی که ایمان پیدا کنی که از دیگران برتر هستی، روز مرگ خلاقیت توست.

ما آدم ها در هر برهه ای از زندگی، خود را در یکی از مراحل زیر میبینیم:

یا در آرزوی چیزی هستیم، سعی میکنیم تاثیری روی عالم هستی بگذاریم، یا به موفقیت برسیم، با به موفقیت رسیده ایم، یا شکست خورده ایم.

این کتاب، حول یک فرضیه خوش بینانه نوشته شده است: نفس تو نیرویی نیست که مجبور باشی هر لحظه خواسته هایش را برآورده کنی، نفس

را میتوان مدیریت کرد، میتوان هدایت کرد.

بخش اول: آرزو

-نفس تو دشمن تمام آرزوهای توست

عقل سلیم در بدن انسان، به مثابه‌ی نیروی عظیم در سلاحی کوچک است.

چرچیل:

واقعیت هرچه باشد بهتر از رویاست.

-حرف حرف حرف

افراد دانا سکوت میکنند، افرادی که نمیدانند حرف میزنند.

در نظر ما سکوت، نشانه ضعف است، اما درواقعیت سکوت قدرت است.

شایعات محض، حرف های واقعی را پیشبینی میکنند و به زبان آوردن آنچه هنوز در فکر است مانع از عمل به آن می شود.

بهترین گنجی انسان زبانی است که به موقع و به اندازه کار کند.

درواقع خلاصه این قسمت این بود که کمتر صحبت کنیم و دنبال حرف‌ زدن بیجا نباشیم، اگر ایده و یا برنامه ای داریم در‌ خودمان نگه داریم و در رابطه باهاش صحبت نکنیم زیرا با صحبت کردن زیاد در باره اون انگار که به اون رسیدیم و دیگه تلاش لازم رو نمیکنیم و به نتیجه هم نمیرسیم.

-کسی بودن یا کاری کردن؟ مسئله این است!

-شاگرد باش

اگر فکر کنی همه چیز را بلدی، نمیتوانی چیزی یاد بگیری، اگر خیلی به خودت مغرور باشی، نمیتوانی سوالی بپرسی و اگر خیلی از خودت مطمعن باشی، نمیتوانی به جوابی برسی.

اگر خودت را متقاعد کنی که بهترین هستی، نمیتوانی پیشرفت کنی.

معلم میتواند هرکسی باشد، برخی از معلمان ما حتی از این موضوع‌ خبر ندارند ( مثل مقالات و ویدیو هایی که میبینم یا افراد غیر آشنا یا آشنایی مه حرفی میزنند ).

-هیجان زده نشو

• مردان بزرگ همیشه ثابت کرده اند که آماده فرمانبرداری اند، چنانچه بعد ها ثابت کردند قادر به فرماندهی اند.

به طور خلاصه میگه به دیگران کمک تا تا بالاتر بروند، تا بتونی به خودت کمک کنی که بالاتر بروی

• خودت را مهار کن

کسانی که بهترین نتایج را گرفته اند، کسانی هستند که احساسات خود را مهار میکنند، هیچ گاه هیجان زده نمیشونذ و کنترل خود را از دست نمیدهند، آن ها همیشه آرام، خودمحور، صبور و مودب هستند.

• کسی که مدام فکر میکند، دیگر چیزی جز افکارش برایش نمیماند، پس باز هم به آنها فکر میکند و به این ارتیب ارتباط خود را با واقعیت از دست میدهد و در دنیایی از توهمات زندگی می‌کند.

وقتی تخیلاتمان که از بسیاری جهات دارایی باارزشی است سرکش شوند، خطرناک میشود. باید افسار احساساتمان را در دست بگیریم و گرنه

چطور وقتی غرق در هیجانیم، آینده را پیش بینی یا وقایع را تعبیر کنیم

• خطر غرور زودرس

آدم مغرور همیشه از بالا به دیگران نگاه میکند، خوب البته تا زمانی که پایین رو نگاه کنی، کسانی که بالاتر از تو هستند رو نمیبینی!

به آنچه هنوز اتفاق نیوفتاده، افتخار نکن

نمیتوانی با آنجه فقط قصد انجامش رو داری به شهرت برسی ( کار کردن مهمه )

وقتی تو تمرین نمیکنی، کس دیگری در جای دیگری داره تمرین میکنه، و وقتی که زمان مسابقه رسید، او برنده خواهد شد.

کاری کردن، نه کسی شدن.

بخش دوم: موفقیت

-نفس دشمن همه موفقیت هایی است که به دست میاوری

ارسطو میگوید: به درستی که تحمل پیامد های یک ثروت عظیم، بدون داشتن تقوا و آموزش دشوار است.

-همیشه یک شاگرد بمان

-از سرگذشت خودت داستان نساز

-برای تو چه چیزی مهم است؟

خودت رو بسیار مهم تلقی نکن!

-تنها داشتن خصوصیات برجسته کافی نیست؛ باکه باید توانایی مدیریت آنها را نیز داشته باشیم.

نابغه بودن کافی نیست!

با موفقیت در حوزه کاری ات، مسئولیت هایت تغییر‌میکند، وقت خود را کمتر صرف کار و بیشتر صرف تصمیم گیری می کنی. ماهیت رهبری چنین است.

-مراقب مرض منم منم باش

-به عظمت جهان بیکران بیندیش

-کمال معرفت، فروتنی است

-مدرک در درون توست و حکم دادگاه خودت هستی

مردم میخواهند پوزه‌ی برنده هارا به خاک بمالند

فقط به خاطر اینکه یکبار کاری را درست انجام دادی، دلیل نمیشود که بتوانی تا ابد در آن موفق شوی

زندان متفکران زیادی را تحویل جامعه داده، زندان جایی است که کاری جز فکر کردن نداری، اما اون چیزی که بهش فکر میکنی خیلی مهمه

اجازه نده کله شقی ات، اوضاع را از همین که هست بدتر کنه

تنها در صورتی زندگی ات نابود میشود که شخصیتت نابود شود

هزگز به پشت سرم نگاه نمیکنم، مگر برای یافتن اشتباهاتم…خطر یعنی به پشت سر نگاه کنی و چیزهایی را ببینی که مایه افتخارت است.

آدم های بزرگ استاندارد های بالاتری دارند و با موفقیت های کوچکی که شاید همه اون رو موفقیت حساب کنند، خوشحال نمیشوند. آنها برای خود معیار هایی تعیین میکنند که فراتر از چیزی است که جامعه موفقیت عینی تلقی میکند. این ویژگی، افکار آدم های بزرگ است.

فکر کردن به اینکه کارمان چقدر خوب بوده و یا چقدر معرکه ایم، مارا به جایی نمیرساند، جز همین جایی که هستیم.

-همواره عشق بورز

-کار کردن را دوست ندارم، هیچکس دوستش ندارد، اما از چیزی که در آن نهفته است خوشم می آید و آن فرصتی است برای یافتن خود.

یادگیری مانندجارو زدن زمین است، اگر یک بار زمین را جارو بزنیم، به این معنی نیست که برای همیشه تمیز‌ میماند، گرد و غبار ها هر روز برمیگردند و ما هر روز باید جارو بزنیم

هر احمقی میتواند از تجربه خودش درس بگیرد، نکته این است که بتوانی از تجربه دیگران درس بگیری.

پایان.